Po całonocnej podróży pociągiem ze Splitu, z przesiadką w Zagrzebiu, docieramy do Lublany w Słowenii. To jedna z najmniejszych stolic europejskich, zamieszkana przez zaledwie niecałe ćwierć miliona ludzi. Czujemy też, że po okrążeniu Bałkanów przemieszczamy się na północ Europy. Skończyły się upały jak w Durres czy Podgoricy. Na dworcu w Lublanie musimy wyciągać długie spodnie i koszulki z długim rękawem.
 

 
Zwiedzanie stolicy Słowenii zaczynamy od jednego z jej najważniejszych symboli – zamku. Został wybudowany do obrony przed Turkami, ale w 1511 roku padł z powodu trzęsienia ziemi. Szybko go odbudowano, a w XIX wieku dobudowano wieżę, którą w 1982 roku rząd Jugosławii powiększył jeszcze o 1,2 m. Wiedzie do niej sto schodów, później wystarczy przejść przez drzwi i już jesteśmy na niewielkiej platformie widokowej. Panorama okolic Lublany jest wspaniała.
 

Wejście na zamek w Lublanie

Z biegiem wieków zamek nieco zmieniał swoją funkcję. W XIX wieku był wykorzystywany jako szpital wojskowy i więzienie. Z kolei po drugiej wojnie światowej kwaterowano tutaj najbiedniejsze rodziny, które jednak musiały mieszkać w fatalnych warunkach. Dopiero w latach 70. XX wieku nastąpiła wielka renowacja, która zamieniła zamek w największą atrakcję turystyczną Lublany.
 

Dziedziniec zamku w Lublanie

Wędrujemy dalej do centrum miasta, gdzie naszą uwagę zwracają słynne mosty. Pierwszych z nich to tak zwany most potrójny. Połączenie mostu drogowego z XIX wieku (który wcześniej zastąpił średniowieczny most drewniany) z dwoma mostami dla pieszych wybudowanymi w latach 30. XX wieku. Wchodzi się na niego na jednym brzegu, ale na drugim brzegu można już zejść w trzech miejscach.
 

Tromostovje czyli potrójny most w Lublanie

No i niedaleko słynny Most Smoków, otwarty w 1901 roku, który walczy teraz z zamkiem o miano najbardziej fotografowanej atrakcji w Lublanie. Trudno tu znaleźć chwilę, aby ktoś nie robił zdjęcia rzeźbom smoków. Krótko mówiąc: jeżeli nie masz zdjęcia ze smokami, to nie byłeś w Lublanie.
 

Most Smoków w Lublanie

Ten most został wybudowany na miejscu zniszczonego drewnianego mostu. Miasto zleciło budowę konstrukcji żelbetowej według patentu Josefa Melana. Nowy most miał trzecią w Europie wielkość przęsła i nie miał konstrukcji wspierającej. Zaprojektował go w stylu secesji wiedeńskiej architekt z Triestu Jurij Zaninović.
 

Smok jest symbolem Lublany – jego wizerunek można spotkać w wielu punktach miasta

Pod nami spokojnie swoje wody toczy Lublanica, wokół której od dawien dawna toczy się życie słoweńskiej stolicy. Od czasów rzymskich, przez stulecia, był to główny szlak handlowy dla tutejszych okolic. Dopiero po wybudowaniu kolei żelaznej w połowie XIX wieku zmniejszyło znaczenie gospodarcze Lublanicy. Obecnie pełni ona raczej funkcję reprezentatywną, na jej brzegach toczy się życie towarzyskie miasta, a po jej wodach można przepłynąć niewielkim statkiem. Dzisiejszą funkcję i wygląd rzeka zawdzięcza głównie architektowi Joze Plecnikowi, który zaprojektował między innymi jej brzegi rzeki. Dzisiaj są one pełne kawiarni i barów z miejscami na zewnątrz. Latem zawsze są wypełnione ludźmi.
 

Na obu brzegach rzeki Lublanicy pełno jest kawiarni i barów z miejscami na zewnątrz

Z nad rzeki idziemy na ulicę Trubarjeva cesta. To jedna z najbardziej barwnych ulic w Lublanie, idealna na spacer i zupełnie nietypowa. Oprócz barów i kawiarni jest tu słynny antykwariat (Slovensko-Srbski Klub), w którym można znaleźć największy wybór książek słoweńskich i serbskich, ale również w innych językach.
 

Przy ulicy Trubarjeva cesta znajduje się słynny antykwariat – Slovensko-Srbski Klub

Atrakcją są również buty zawieszone na sznurku nad ulicą. Tajemnicza instalacja, zwracająca uwagę turystów jest tam od kilku lat. W pierwszej chwili można pomyśleć, że to symbol znajdującego się niedaleko Mostu Szewców, ale według miejscowych przewodników jest to bardzo nowa tradycja i nie nawiązuje do mostu.
 

Wiszące nad ulicą Trubarjeva cesta buty stały się atrakcją turystyczną Lublany, chociaż nikt tak do końca nie wie, dlaczego one tam wiszą…

Na koniec zostawiamy sobie Plac Kongresowy, miejsce niezwykle ważne dla Słoweńców ze względu na historię ich państwa. Nazwa pochodzi od kongresu Świętego Przymierza, jaki miał miejsce w Lublanie w 1821 rok. Budynek, w którym trwały obrady, zajmuje obecnie uniwersytet. Wtedy jeszcze był to symbol mocarstw unicestwiających wszelkie dążenia niepodległościowe małych narodów.
 

Uniwersytet na Placu Kongresowym w Lublanie

 29 października 1918 roku podczas masowych demonstracji na Placu Kongresowym proklamowano niezależności od Austro-Węgier oraz powstanie państwa Słoweńców, Chorwatów i Serbów. W maju 1945 roku komunistyczny lider Jugosławii Josip Broz Tito po raz pierwszy odwiedził Słowenię po drugiej wojnie światowej i wygłosił przemówienie z balkonu budynku uniwersytetu. Marzenia o niepodległości trzeba było odłożyć na wiele lat.
 

Panorama Lublany

22 czerwca 1988 roku na placu odbywały się pierwsze dozwolone masowe demonstracje z żądaniem uwolnienia słoweńskich dziennikarzy przetrzymywanych przez armię jugosłowiańską. Od nich zaczęła się słoweńska wiosna, która zakończyła się 25 czerwca 1991 roku proklamowaniem niepodległego państwa słoweńskiego.
 
I w ten sposób dotarliśmy do końca naszej wyprawy dookoła Bałkanów. Spod dworca kolejowego mamy samolot na lotnisko, skąd przez Belgrad polecimy do Warszawy.